Prolog.

Mówią, że życie jest bardzo łatwe. Ale to dużo przygód, kłótni, przykrości i zdrad. Chcę to zmienić. Dotychczas mieszkałam w Buenos Aires. Poznałam tam przyjaciół. Miłość która mnie wiele razy raniła. Choć się przyznam- sama nie byłam lepsza i też zdradzałam mojego męża- Leona. Teraz będzie inaczej. Przeprowadziłam się do Ukrainy, gdzie jest mi lepiej. Bez bólu i cierpienia. Tu żyję jak normalna dwudziestoletnia dziewczyna. Nie ma kłótni, zazdrości i nie mam też chłopaka. Uważam, że lepiej mi się żyje samej. Tu jest mi łatwiej. Czasem trudno mi jest się przyzwyczaić do nowego miejsca, ale mam nadzieję że jakoś do niego przywyknę. Na razie nie mam przyjaciół. Nie umiem ich języka, więc nie potrafię się z nimi dogadać. Wczoraj byłam w parku. Park w Ukrainie jest piękny. Oryginalny i pełny kwiatów. Jest tam bardzo romantycznie. 

Gdy w nim byłam wspominałam

swój pierwszy pocałunek z Leonem.

 Tęsknie za nim,

ale nie chcę też do niego wracać.

Chciałbym go zobaczyć, nic więcej.

Tak dużo oczekuję? Chcę być szczęśliwa

z chłopakiem który naprawdę coś do mnie 

poczuję. A nie tylko przelotna miłość, która i tak za chwilę zniknie. Gdy zamykam oczy,

myślę o nim. O naszych chwilach- wspaniałych, nie przykrych. Chciałabym przytulić go. Wtedy by zniknęły moje zamartwiania. Ale to była przeszłość. Nie będę już do niej wracać.

--------------------------------------------

Oto prolog. Zrobiłam go ja- Tini ;*

Fajny? Gwarantuję, że nowe 

opowiadania wam się spodobają.

Mam nadzieję, że prolog jest 

znośny. Mam wenę więc, rozdział

dzisiaj lub jutro :D

 ♥/T;*